Έλληνες εργοδότες της διασποράς... πιο σκληροί κι απάνθρωποι, κι από τους ξένους.
... "έλληνες"... όχι... μάλλον μικρόψυχοι, κομπλεξικοί και μισέλληνες... Όχι όλοι... Γιατί Ο ΕΛΛΗΝΑΣ, όπου κι αν βρεθεί, είναι ΠΕΡΗΦΑΝΟΣ, ΦΙΛΟΤΙΜΟΣ, ΦΙΛΟΞΕΝΟΣ, ΩΡΑΙΟΣ ΩΣ ΕΛΛΗΝ! Καλλιόπη Σουφλή
ΕΛΛΗΝΑΣ ΣΕΦ ΣΤΗΝ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ: ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΡΓΟΔΟΤΕΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΕΡΟΝΤΑΙ ΣΑΝ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ ΤΟΥΣ ΣΥΜΠΑΤΡΙΩΤΕΣ ΤΟΥΣ
«Οι έλληνες εργοδότες στην Αυστραλία, κυρίως οι ιδιοκτήτες καταστημάτων εστίασης, συμπεριφέρονται στους συμπατριώτες τους, χειρότερα και από τους έλληνες…της Ελλάδας. Ας ξεκινήσουμε όμως με τα βασικά, προκειμένου να αντιληφθείς, από που «αντλούν» τα πατήματα τους.
Καταρχήν, είναι πολύ δύσκολο να μεταναστεύσεις και να δουλέψεις στην Αυστραλία. Πολύ δύσκολο.
Στην Αυστραλία, το κράτος λειτουργεί με όλη την σημασία της έννοιας. Υπάρχουν νόμοι και κανόνες που πρέπει να τηρηθούν, αλλιώς δεν θα καταφέρεις τίποτα απολύτως.
Αυτό που κάνουν οι περισσότεροι, και το έκανα και εγώ, είναι να επισκεφθείς την χώρα ως φοιτητής, να σου «βγάλουν» δηλαδή μια student visa και να παρακολουθήσεις τα μαθήματα της σχολής που επιθυμείς. Κάπου εδώ όμως, ξεκινούν και τα προβλήματα.
Ο νόμος ορίζει, ότι ως φοιτητής δικαιούσαι να δουλέψεις μόλις…20 ώρες την εβδομάδα. Με 20 ώρες την εβδομάδα όμως, δεν «βγαίνεις» με τίποτα. Η ζωή εδώ είναι πολύ ακριβή. Όταν εργάζεσαι ως φοιτητής, δικαιούσαι το κατώτατο μισθό, που είναι 18 δολάρια Αυστραλίας την ώρα.
Αν πιάσεις δουλειά αλλού, τα χρήματα που θα εισπράττεις, θα είναι αναγκαστικά μαύρα.
Αν σε πιάσει όμως το κράτος να εργάζεσαι παρανόμως, σε στέλνει με την «μία» στο αεροδρόμιο και φεύγεις πίσω σπίτι σου ή όπου αλλού θες να πας.
Ο ιδιοκτήτης πληρώνει μόνο ένα πρόστιμο.
Είναι πολύ σπάνιο να βρεις έναν αυστραλό εργοδότη, που θα το κάνει αυτό. Να απασχολεί κάποιον «μαύρα».
Σε αντίθεση με τους έλληνες εργοδότες, οι οποίοι επιδίδονται «αβέρτα» στο σπορ.
«Προσλαμβάνουν» συμπατριώτες τους, για να «εξυπηρετηθούν» και οι δύο πλευρές.
Να βγάλει δηλαδή ο άλλος το έξτρα χαρτζιλίκι για να ζήσει και ο επιχειρηματίας να έχει στην δούλεψη του «αόρατους» εργαζόμενους που θα του κοστίζουν πολύ λιγότερο»δηλώνει στο bangladeshnews. gr, έλληνας chef της Μελβούρνης…
Φωτογραφία αρχείουΦωτογραφία αρχείου
ΣΕ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΟΝΤΑΙ ΧΩΡΙΣ ΤΟΝ ΠΑΡΑΜΙΚΡΟ ΔΙΣΤΑΓΜΟ. ΞΕΡΟΥΝ ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΟΛΛΟΙ ΥΠΟΨΗΦΙΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΘΕΣΗ ΣΟΥ…
«Για να παραμείνεις όμως στην Αυστραλία, πρέπει να βρεις κάποιον πρόθυμο εργοδότη να σου προσφέρει sponshorship.
Σκέψου το σαν μια μόνιμη άδεια εργασίας, η οποία όμως συνοδεύεται, και από κάποιες προϋποθέσεις. Τα χρήματα που πρέπει να σου δώσει, ανέρχονται στα 56.000 δολάρια τον χρόνο.
Είναι πολύ σπάνιο να σου προσφέρει έλληνας εργοδότης sponsorship. Αυτό το κάνουν μόνο οι αυστραλοί εργοδότες.
Προσωπικά, ήμουν πολύ τυχερός, καθώς βρήκα έλληνα επιχειρηματία που μου το πρόσφερε.
Σε περίπτωση που λήξει η student visa και δεν έχεις βρει sponshorship, πρέπει να σπουδάσεις ξανά.
Γνωρίζω παιδιά που είναι φοιτητές…5 χρόνια.
Το κράτος, το βολεύει πολύ αυτή η κατάσταση, γιατί βγάζει «τρελά» χρήματα από τις σχολές. Τι συμβαίνει τώρα στα ελληνικά καταστήματα εστίασης, και ειδικά στην περιοχή του Oakleigh, που είναι μια ελληνική παροικία, στην οποία δραστηριοποιούνται πολλοί έλληνες επιχειρηματίες;
Όλα σχεδόν τα μαγαζιά είναι φαγάδικα. Μιλάμε για πολύ χρήμα.
Πολύς κόσμος.
Δούλεψα εκεί και ξέρω τι λέω.
Άκου: Ενώ ο μισθός, όπως σου είπα, είναι 18 δολάρια την ώρα, οι έλληνες εργοδότες προσφέρουν 15,14, ακόμη και 12 δολάρια την ώρα.
Δουλεύεις μόνο όταν έχει δουλειά και βεβαίως πληρώνεσαι μόνο για τις ώρες εκείνες. Μπορεί δηλαδή να πας στις 10:00 το πρωϊ, να δουλέψεις μέχρι τις 14:00, και μετά, επειδή δεν θα έχει δουλειά, να σου πει «φύγε, κάνε καμιά βόλτα και έλα αργότερα να δουλέψεις».
Σε κρατά «όμηρο».
Εννοείται ότι ο εργοδότης που σε απασχολεί μαύρα, δεν πληρώνει ούτε το superannuation που οφείλει απέναντι στο κράτος.
Για λόγους ευκολίας, ας το χαρακτηρίσουμε ως τις…εργοδοτικές του εισφορές.
Στην Αυστραλία, είναι υποχρεωμένος να καταβάλλει στον αντίστοιχο κρατικό φορέα, τα χρήματα της ασφάλισης του εργαζόμενου.
Δεν το κάνει. Επομένως, εσύ φαίνεσαι σαν να δούλεψες 20 ώρες, ενώ στην πραγματικότητα εργάστηκες…80.
Προσέξτε κάτι: Οι δηλωμένες ώρες αφορούν αυτούς που σπουδάζουν κάτι σχετικό με την εστίαση.
Αν είσαι π.χ, οικονομολόγος, δουλεύεις εξ’ολοκλήρου «μαύρα». Έτσι και αλλιώς, σε περιμένει άλλη δουλειά.
Η ανασφάλιστη εργασία «πιάνει» τους συμπατριώτες του, ιταλούς,ρώσους, κτλ.
Και αν εσύ δεν θέλεις να δουλέψεις για τόσα λίγα χρήματα, σου λέει «φύγε, περιμένουν και άλλοι».
ΜΑΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΕΡΟΝΤΑΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΩΣ ΑΣΧΗΜΑ. ΜΑΣ ΘΕΩΡΟΥΝ ΠΕΙΝΑΣΜΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΦΟΡΟΦΥΓΑΔΕΣ, ΠΟΥ ΗΡΘΑΜΕ ΣΤΗΝ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΕΠΙΒΙΩΣΟΥΜΕ…
«Δεν πληρώνουν επίσης γιορτές, αργίες, Σαββατοκύριακα και άδειες. Όσον αφορά την συμπεριφορά τους απέναντι στους έλληνες, είναι τραγική. Τραγική. Έχω εργαστεί σε μαγαζί, στο οποίο η ιδιοκτήτρια μας φώναζε «πεινασμένους», «ήρθατε εδώ για να φάτε ένα κομμάτι ψωμί» και άλλα πολλά τέτοια.
Η στάση τους απέναντι μας είναι θλιβερή. Πρόσφατα, έλληνας εργοδότης χτύπησε ένα νέο παιδί που δούλευε σε αυτόν. Το παλικάρι, αναγκάστηκε να φωνάξει την αστυνομία.
Πιστεύω ότι μας φθονούν, γιατί τα περισσότερα παιδιά που έρχονται εδώ ειναι μορφωμένα.
Θυμάμαι, δούλευα στο Oakleigh όταν εμφανίστηκε ένας γέρος, ο οποίος μας αποκάλεσε… «Αλβανούς της Αυστραλίας».
Ήταν μεγάλος και δεν ήθελα να μαλώσω μαζί του.
Του είπα μόνο, πως δεν δέχομαι παρατηρήσεις από κάποιον που μένει τόσα χρόνια στην Αυστραλία και ακόμη δεν έχει μάθει να μιλά…αγγλικά. Άλλο και αυτό. Τόσα χρόνια στην Αυστραλία και ακόμη δεν έχουν μάθει την γλώσσα.
Μιας που αναφέρθηκα ξανά στο Oakleigh, να σου πω, προκειμένου να σου αποδείξω τι αρχιαπατεώνες είναι οι έλληνες, πως εργαζόμουν σε εστιατόριο της περιοχής.
Ήμασταν 7 μάγειρες, οι 4 δεν φαίνονταν «πουθενά», και αυτός παρουσίαζε μόνο τους 3 υπαλλήλους με τις 20 ώρες εργασίας που αντιστοιχούσαν στον καθένα.
Άρα 60 ώρες την εβδομάδα και «καθάριζε».
Ξέρεις πόσες ώρες δούλευα μόνο εγώ; 80! Αν πας εκεί και μπεις σε ένα μαγαζί, θα αντικρίσεις δεκάδες εργαζόμενους.
Δηλωμένοι, θα είναι μόνο μια «χούφτα».
Κάποτε, έγραψε κάποιος ένα άρθρο για τις άσχημες συνθήκες που αντιμετωπίζουν οι έλληνες εργαζόμενοι από τους συμπατριώτες τους στην Γερμανία, και η γυναίκα ενός επιχειρηματία σχολίασε «σαν δεν ντρέπονται οι αισχροί, να κάνουν τέτοια πράγματα».
Γέλασα και της είπα, πως είναι δυνατόν να μιλάει εκείνη, όταν κάνει τα ίδια και χειρότερα. Απίστευτη υποκρισία…».
Φωτογραφία αρχείου
ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΗΣ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΔΕΙΧΝΟΥΝ. ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΟΛΥ ΒΡΩΜΙΑ ΑΠΟ ΠΙΣΩ…
«Να σου πω κάτι ακόμη για τους έλληνες της Αυστραλίας; Το μόνο που παραδέχομαι είναι, πως δούλεψαν πολύ σκληρά όταν ήρθαν εδώ. Σαν τα σκυλιά. Σε αυτό, τους βγάζω το καπέλο.
Υπάρxει μια μερίδα νομοταγών πολιτών. Που δεν παρανομούν. Που νοιάζονται για τους συμπατριώτες τους. Τους βοηθούν.
Από την άλλη όμως, υπάρχουν και αυτοί που λειτουργούν ως μέγιστοι φοροφυγάδες, κλέβουν το κράτος αβέρτα. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι τα λεφτά.
Λεφτά, λεφτά, λεφτά. Θα πουλούσαν και την μάνα τους στο διάολο για να κερδίσουν περισσότερα.
Και προσέξτε, τα χρήματα που βγάζουν δεν τα ξοδεύουν, τα βάζουν όλα στην τράπεζα.
Αυτός είναι ο μεγάλος τους καημός.
Ποιος έχει τα περισσότερα χρήματα στην τράπεζα.
Γνωρίζω ανθρώπους, επιχειρηματίες, με πολλά λεφτά στην άκρη, που παίρνουν σύνταξη και πάνε να δουλέψουν…ως καθαριστές για να βγάλουν παραπάνω.
Απίστευτες καταστάσεις.
Όσον αφορά την επιδειξιομανία τους, την εξάρτηση τους από το αλκόολ, τα ναρκωτικά, τους ξυλοδαρμούς των γυναικών τους, τα καζίνο και τον ιππόδρομο, θα στα πω άλλη φορά.
Τον Μπάμπη τον γνώρισα στην διάρκεια του 50ου Φεστιβαλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης, όπου ήρθε να δουλέψει έξτρα με την εταιρία που δούλευα τότε. Έδειχνε πιο μικρός από ό,τι ήταν αλλά ταυτόχρονα φαινόταν και πολύ συμπαθητικός.
Ο Μπάμπης στην ουσία μεγάλωσε με την γιαγιά του, δεν ρώτησα ποτέ λεπτομέρειες, δεν με αφορούσαν. Δεν σπούδασε τίποτε αλλά από πιτσιρικάς δούλευε για να τα βγάλει πέρα. Κάθε φορά που τον έβλεπα έκανε και μια άλλη δουλειά. Φιλότιμο παιδί και δουλευταράς. Λίγο πριν φύγω από Ελλάδα είχε πιάσει δουλειά σαν μανάβης στον Μαρινόπουλο. Τίποτα σημαντικό αλλά είχε, μέσα στην κρίση, ένα έσοδο.
Από τότε “μιλήσαμε” μερικές φορές στο Facebook. Ώσπου κάποια στιγμή πριν τα Χριστούγεννα επικοινώνησε μαζί μου πάλι από το Facebook, για να μου πει ότι έχει βρει μια αγγελία για δουλειά στην Γερμανία, οδηγός σε ταχυμεταφορική. Μου είπε ότι παρόλο που δεν ξέρει γερμανικά και τα αγγλικά του είναι μόνο για καμάκι, καθάρισε ένας φίλος του που δουλεύει σε κεφαλοκυνηγούς στην Βουλγαρία να περάσει συνέντευξη. Δεν του είπα τίποτε, μια και για να είμαι ειλικρινής, δεν πίστευα ότι θα τον πάρουν.
Κανα μήνα μετά ξαναεπικοινώνησε μαζί μου και είπε ότι τον δεχτήκανε για την δουλειά και ότι θα παίρνει καθαρά 1250 τον μήνα και περιμένει να τον ειδοποιήσουνε για να φύγει Γερμανία. Του εξήγησα ότι αποκλείεται να είναι καθαρά μια και στην Γερμανία μιλάνε πάντα για μεικτά. Τελικά συμφωνήσαμε να ξαναμιλήσουμε.
Η επόμενη φορά που μιλήσαμε ήταν το Σάββατο πριν την 25η Μαρτίου, όπου μου είπε ότι του στείλανε γράμμα να παρουσιαστεί στην δουλειά την 1η Απριλίου, ενώ αυτός τους είχε πει ότι χρειαζόταν ένα μήνα για να εκπαιδεύσει κάποιον για το πόστο του. Ήταν τόση η χαρά του που παραιτήθηκε την ίδια μέρα, χωρίς να έχει δει συμβόλαιο. Τον έκραξα αλλά ήταν ήδη αργά.
Μιλήσαμε μεσω Skype και αντιλήφθηκα ότι ο Μπάμπης επρόκειτο να υπάρξει ακόμα ένα θύμα των επιτήδειων δουλεμπόρων των εταιρειών που εδώ ονομάζονται leihfirmen, στην ουσία εταιρείες ενοικίασης εργατικού δυναμικού. Παρόμοια με την περίπτωση που πρόσφατα έδειξε το ARD για τις συνθήκες εργασίας στην Amazon.de.
Χθες ο Μπάμπης ήταν ήδη στην Γερμανία με μια βαλίτσα 20 κιλών και με τα γυαλιά ηλίου στο κεφάλι του σε ένα περιβάλλον 3 βαθμών Κελσίου. Χθες του δείξανε τι δουλειά θα κάνει, του είπανε ότι δεν θα τον προσλάβει η εταιρία ταχυμεταφορων αλλά μια άλλη εταιρία που θα τον επινοικιάσει σε αυτούς και βέβαια δεν του δείξανε συμβόλαιο.
Τον πετάξανε σε ένα ξενοδοχείο χωρίς τηλέφωνο παρά μόνο ένα με κέρματα για το κοινό, και του είπαν οτι ο μεικτός μισθός του θα είναι 1400 ευρώ. Πολύ πιθανό να καθαρίζει ένα χιλιάρικο, αλλά μη έχοντας δει το συμβόλαιό του ακόμα δεν ξέρω πόσα θα κρατά η εταιρία που τον επινοικιάζει για το σπίτι που τους υποσχέθηκε, μια και είναι αρκετά άτομα, να τους βρει και να τους βάλει τρεις-τρεις μαζί να μένουν.
Αυτό που δεν ήξερε ο Μπάμπης αλλά και ο κάθε Μπάμπης είναι ότι τα συμβόλαια στην Γερμανία είναι ορισμένου χρόνου, συνήθως ενός ή δυο χρόνων και με δυνατότητα να τον απολύσουν χωρίς εξηγήσεις μέσα στους πρώτους 6 μήνες. Ελπίζω σήμερα να μπορέσω να επικοινωνήσω μαζί του και να μάθω περισσότερα.
Ενώ λοιπόν οι Γερμανοί και οι βορειο-ευρωπαίοι κατηγορούν τις χώρες και τους λαούς του Νότου ως τεμπέληδες και ότι τους τρώνε τα λεφτά και από την άλλη οι λαοί του Νότου κατηγορούνε κυρίως του γερμανούς ότι είναι Ναζί και πίνουν το αίμα του λαού, κάποιοι, εν προκειμένω καπιταλιστές αλλά και μικρότερα ψάρια του βορρά κάνουν την κρίση ευκαιρία με φθηνό εργατικό δυναμικό.
Απ’ ότι βλέπω όμως έχουν ξεκινήσει και οι τοπικοί “καπιταλιστές” με την βοήθεια της κυβερνητικής Τρόϊκας, να προσφέρουν βοήθεια στους άνεργους Έλληνες:
Οι χιλιάδες άνεργοι νέοι έχουν ασφαλώς ανάγκη και το παραμικρό ευρώ στη μάχη που δίνουν για την επιβίωση, ωστόσο μπορούν και πρέπει να σταθούν με το κεφάλι ψηλά, με εμπιστοσύνη στο δίκιο τους και τη δύναμη του συλλογικού αγώνα. Να δουν, με αφορμή τα προγράμματα για την καταπολέμηση υποτίθεται της ανεργίας, πως το «δώρο» που τους προσφέρει ο καπιταλισμός και μάλιστα σήμερα, την περίοδο της κρίσης του, με μεγάλη γενναιοδωρία, είναι η εκρηκτική ανεργία, τα μεροκάματα – ψίχουλα, η κατάργηση των εργασιακών τους δικαιωμάτων. Είναι το μέλλον που λέει πως για να έχουν δουλειά πρέπει να είναι φθηνοί, ακόμα και τζάμπα, για τα αφεντικά τους.
Όσο για τον Μπάμπη, μου έγραψε ότι σήμερα ξύπνησε στις 3:30 το πρωί για να πάει να πιάσει δουλειά στις 5:00. Για πέντε ώρες τους είχαν στην παγωνιά να φορτώνουν κιβώτια στα αυτοκίνητα και μετά τους βάλανε, τον καθένα, σε ένα φορτηγό για να μοιράσουν τα κιβώτια. Τελειώσαν την δουλειά στις 8:00 το βράδυ και τους είπανε ότι έτσι θα είναι κάθε μέρα. Συμβόλαιο ακόμα δεν είδε.
Τώρα μπορείτε να συνεχίσετε να μην καταλαβαίνετε ο ένας τον άλλο, αφού παρακολουθήσετε τους αγαπημένους σας τηλεαστέρες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου